Wspomnienie Andrzeja Miziołka

To był symbol Pelikana Łowicz. Z klubem związany od kilkudziesięciu lat, kierownikiem drużyny seniorów był natomiast od ponad 30 lat. Andrzeja Miziołka znano na większości stadionów i boisk w naszym regionie, ale nie tylko. Bywał ze swoimi „Ptakami” na obiektach pierwszo- i drugoligowych, ale także ligi III i IV. To był taki kierownik, który nade wszystko kochał swoją drużynę, ale nie było w nim nic z szowinisty. Potrafił docenić rywala, jego wysiłek.
Dziś już takich „kiero” jak on jest niewielu, takich z opasłym notesem, nie laptopem, ale otwartych, uczynnych, chętnych do pomocy, rozkochanych w piłce nożnej, o której godzinami potrafił opowiadać. Miał to szczęście, że robił w życiu, to co kochał.
Pracuję jako dziennikarz sportowy ponad ćwierć wieku. Z Andrzejem miałem zaszczyt kolegować, a potem przyjaźnić się spokojnie ponad 20 lat. Zawsze mogłem, tak jak większość dziennikarzy sportowych, liczyć na jego pomoc. Czasem dzwoniłem w nieodpowiednim momencie, kiedy jeszcze mecz grano, ale nie droczył się, jeśli nawet nie odebrał telefonu, to zawsze oddzwonił. Szanował pracę dziennikarzy, co dziś nie jest, niestety, regułą. Emocje sportowe tłumił hodując gołębie. Jego pasją były także nalewki, ale i wnuki. Do końca wierzył, że wygra z chorobą. Jeszcze w miniony piątek rozmawialiśmy, planował być na sparingu swojej drużyny. Cóż, do zobaczenia Przyjacielu. ą